This performance-video is a representation of the Military

medical examination of the male genitals. I created this video performance by asking 30 men to perform a specific act in front of the camera. The piece is a representation of the Military medical examination of the male genitals. When the Greek Army conscripted its soldiers, it would force them to pass through this test. I personally experienced this in test 1997. The purpose of this test is to show that young men have two testicles and consequently prove their physical integrity in order to enlist in the army. This specific test could happen individually or in a group. My primary goal by using this typical medical examination is to clarify and investigate the following:

1. the response to my invitation. The number of people was decreased from 30 people that I had originally asked to participate to 11. (Finally the recording took place successfully with 9 people including me.)
2. whether this test is a camouflaged assault and abuse of the body image or just a formal examination.
3. the reaction of the audience when viewing this video projected in the original scale.

The artist M. Tzanakou observed that a transformation of the image of male to female genitals arises through this process. For me this was an unexpected observation. Finally, through this realistic “cropping” of reality I would like to talk about the rights of human diversity and to touch upon the social stereotypes of gender.

*Όπως εντοπίζει η Judith Still: «[...] ο βιασμός χρησιμοποιείται ακόμη ως όργανο πολέμου στον σύγχρονο κόσμο, όπως για παράδειγμα στη Ρουάντα και την πρώην Γιουγκοσλαβία. Χρησιμοποιείται όχι μόνο για να καθυποτάξει περιοχές και γυναικείους πληθυσμούς, αλλά και για να λιπάνει το έδαφος και, μετά από μία μερική γενοκτονία, να εποικίσει, αναμιγνύοντας το αίμα και τα γονίδια των κατακτητών με τους κατακτημένους. Το έμβρυο ακολουθεί το πέος ως απρόσκλητος φιλοξενούμενος. Η άμβλωση και η αυτοκτονία των θυμάτων βιασμών, εγκύων ή μη, αποτελούν άλλους τόπους [other domains] όπου μία γυναίκα ίσως επιλέξει να μην είναι οικοδεσπότης»., Γεράσιμος Κακολύρης, «Η Ηθική της Φιλοξενίας: Ο Ζακ Ντερριντά για την απροϋπόθετη και υπό όρους Φιλοξενία», σ. 65